Page 12 - My FlipBook
P. 12
kishs. të miat. Rrija në ata shkëmmnjtë buzë
detit, matanë Ujit të Ftohtë, në mes natyrës aq
të bukur, në ato vite pa asnjë brengë. Delin e
kisha përpara, jetën e kisha përpara. Ne mes të
këngës së ëmbël të valëve që lëpin shkmbinjte
pranë këmbëve të mia„ rrija dhe lexoja Leo-
pardin...
Lingua mortal non dice
quel ch’io sentiva in seno...(l)
Pastaj, kur dielli fillonte të ulej nga Sazan5,
merrja përpjetë dhe ngjitesha te Lasgushi.
Nga oborri përpara Senatorit hapej një pa-
noramë madhështore mbi det dhe gjer tutje
nga Vlora e më përtej, nga Narta.
Primavera, d’intorno
brilla nell’aria, e per i campi esulta...12
Ishte pranvera e vitit 1959.
Shëtisnim aty, në oborr. Ishte i së-
murë, por gjithmonë i gatshëm të bise.donte
për artin, për poezinë.
Aty filloi të më hapej pak ajo deriçka e
ngushtë për të hyrë' në rrugën e gjatë e të
ndërlikuar, që të shpinte në zemrën e thellë
të Lasgushit. Nëpër këtë rrugë kam ecur me
1) Giuha e vdekshme s’e thotë atë që ndjeja në gji...
(Xh. T.eooardi, «A. Rilvia»)
2) Prainvera përreth,
Shkëlqen në ajër, e nër fusha ngazëllohet (Xh. Leopar-
di; -«A. Silvia»-.
10